حلال
در روکش های پلی اورتان مبتنی بر آب ، اگرچه در نهایت در آب حل می شود ، هنگامی که رزین پلی اورتان سنتز می شود ، سیستم کاملاً بدون آب است. این امر علاوه بر در نظر گرفتن مشترکات حلال مانند حلالیت ، نوسانات و غیره ، نیاز به انتخاب حلال دارد.
1 حلال نمی تواند حاوی موادی باشد که با ایزوسیانات واکنش نشان می دهند
1. تأثیر آب آب موجود در حلال با ایزوسیانات برای تولید حباب یا سوراخ سوراخ ، و همچنین ممکن است باعث اتصال متقابل شود.
2RNCO + H2O RNHCONHR + CO2
مشاهده می شود که نه تنها تغییر عملکرد بلکه نسبت محصول نیز تحت تأثیر قرار می گیرد ، زیرا 1 مول آب 2 مول ایزوسیانات مصرف می کند. برای TDI ، 1 مول (18 گرم) آب 1 مول (174 گرم) از TDI مصرف می کند ، که باعث عدم تطابق در نسبت خوراک می شود و در نهایت محصولات زباله تولید می کند. بشر
بنابراین ، در روکش های پلی اورتان ، هر دو حلال مورد استفاده برای ساخت و رقیق باید بی آب باشند.
حلالیت آب در حلالها در جدول زیر نشان داده شده است:
حلالیت حلالیت در هر 100 گرم حلالیت حلال آب در هر 100 گرم آب حلال حل شده استون کل متیل ایزوبوتیل کتون 1.90 گرم (25 درجه سانتیگراد)
سیکلوهگزانون 8.70G (20 درجه سانتیگراد) بوتیل استات 1.37G (20 درجه سانتیگراد)
استات سلولزول 6.50 گرم (20 درجه سانتیگراد) بنزن 0.06 گرم (23 درجه سانتیگراد)
اتیل استات 3.01 گرم (20 درجه سانتیگراد)
2 ، حلال درجه اورتان
حلال درجه اورتان به این معنی است که میزان ناخالصی (به ویژه آب ، الکل و اسید) بسیار اندک است و حلال که می تواند برای پوشش های پلی اورتان استفاده شود ، دارای خلوص بالاتری نسبت به محصولات صنعتی عمومی است.
هرچه معادل ایزوسیانات بیشتر باشد ، ثبات بهتر می شود. به طور کلی ، کمتر از 2500 حلال های غیر صلاحیت هستند. "معادل ایزوسیانات": جرم (G) املاح مورد نیاز برای مصرف 1 مول گروه ایزوسیانات وزن معادل ایزوسیانات است.
ایزوسیانات حلال اورتان استر معادل استر حلال حلال حلال ٪ دامنه جوش درجه سانتیگراد ایزوسیانات معادل اتیل استات 99.5 76.0-78.0 5600
بوتیل استات 99.5 122.5-128.0 3000
سلولهای اسید استیک 99.0 150.0-160.0 5000
2. تأثیر حلال بر میزان واکنش گروه ایزوسیانات
هرچه حلال قطبی تر باشد ، ایجاد پیوند هیدروژن با گروه هیدروکسیل آسان تر است و ارتباط رخ می دهد ، که واکنش ایزوسیانات را با گروه هیدروکسیل کند می کند. به عنوان مثال ، تفاوت بین تولوئن و بوتانون 24 برابر است.
در تهیه پوشش های پلی اورتان ، میزان واکنش با حلال های هیدروکربن (مانند زایلن) سریعتر از استرها و کتون ها است. اما در روکش های پلی اورتان دو جزء ، استرها و کتون ها استفاده می شود زیرا میزان واکنش کاهش می یابد و دوره ساخت و ساز کاهش می یابد. افزایش
3 تأثیر تنش سطحی حلال در پوشش پلی اورتان ، ضعیف مرتب شده یا به طور نامناسب ، این فیلم تمایل به تولید حباب های هوا دارد ، که به ویژه در مورد پخت رطوبت صادق است.
هنگامی که تنش سطح حلال از 0.035 نانومتر در متر فراتر می رود ، تاول احتمال کمتری دارد.
تنش سطح حلال سطح حلال ، تنش سطح حلال N/M ، N/M
سیکلوهگزانون 0.0381 متیل ایزوبوتیل کتون 0.0254
زایلن 0.0328 بوتیل استات 0.0276-0.0289
سلولهای اسید استیک 0.0318-0.0327 اتیل استات 0.0239-0.0243
تولوئن 0.0300
رابطه تنش سطح حلال و پلی اورتان (N/M)
مقدار حلال با مقدار جرم کسر جرم سیکلوهگزانون زایلن استات سلولزول استات بوتیل استات
60 ٪ 0.0404 0.0379 0.0379 0.0333
50 ٪ 0.0423 0.0347 0.0379 0.0334
40 ٪ 0.0420 0.0355 0.0359 0.0321
منبع: پادشاه PU
